Արդեն տևական ժամանակ է, ինչ ադրբեջանական մամուլը ակտիվ ապատեղեկատվություն է տարածում ՀՀ-ում ԱՄՆ-ի ռազմական ներկայության մասին։ Այս քաղաքականությունը թելադրվում է ուղիղ նախագահական ապարատից։ Նպատակն էլ հստակ է՝ ԱՄՆ-ին ու հավաքական Արևմուտքին պատասխանատու դարձնել ապագա հնարավոր էսկալացիաների, սադրանքների ու միգուցե նաև ավելի լայնամասշտաբ գործողությունների համար Հայաստանի դեմ։
Որպես Նորայր Մուշեղյանի նախկին սան եմ ասում՝ օլիմպիական խաղերում կոնկրետ Արթուրի նկատմամբ ցուցաբերվել է բացահայտ անարդար մրցավարություն. անբեկանելի կանոն է, երբ հակառակորդն արդեն երկու ոտքով կանգնած է գորգից դուրս, որևէ հնարքի համար նրան այլևս միավոր չի տրվում։
Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև պայմանավորվածությունը` ռեգիոնալ ապաշրջափակման հարցը հանել «խաղաղության փաստաթղթից» և առանձին քննարկել, մեծ թվով հարցեր է առաջացնում:
Հարցազրույցներից մեկի ժամանակ Բիլ Գեյթսին հարցնում են.
-Աշխարհում կա՞ մարդ, որ Ձեզանից հարուստ է:
Բիլ Գեյթսը պատասխանում է. «Այո՛, կա ավելի հարուստ մեկը...
Օրերս Հարավային Կովկասի և Վրաստանի ճգնաժամի հարցերով ԵՄ հատուկ ներկայացուցիչ Տոյվո Կլաարը հարցազրույց էր տվել JAMnews-ին և, ի շարս այլ հարցերի, խոսել էր նաև Արցախ հայերի վերադարձի մասին...
Տարածաշրջանային հաղորդակցությունների ապաշրջափակման մասին հոդվածի հանումը «Խաղաղության պայմանագրից» մեծամասամբ անբարենպաստ է Հայաստանի համար և ծնում է նոր մարտահրավերներ: Փորձեմ թվարկել դրանք...
Հայաստանում ամեն մի սար տեր ունի, ամեն մի ձոր տեր ունի, ամեն մի անտառ տեր ունի, իսկ տերերից ամեն մեկը՝ մի մեծ հարստության տեր: Այդ սարի, ձորի, հողի, անտառի տերը ոչ մի զինվոր չունի Հայոց բանակում։
2008-ի այս օրը մեր տարածաշրջանը «եռում» էր. վրաց-օսական պատերազմի բռնկումը սպառնալիք էր նաև Հայաստանի համար: Ակնհայտ էր, որ պարենային անվտանգության ապահովումը մեր երկրի համար վտանգված էր: Այդ նույն օրը Պեկինում մեկնարկել էին օլիմպիական խաղերը, ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը ևս Չինաստանում էր:
Շատ հետաքրքիր է այն հարցը, թե մարդկանց գրագիտության և մտածողության ինքնուրույնության տեսանկյունից ո՞րն է ավելի լավ տարբերակ պետականության կայունության համար...